Sa scomuniga de Predi Antiogu arrettori de Masuddas – L’excomunió del Pare Antíoc, rector de Masuddas
L’escrit que us oferim és una de les poesies satíriques en llengua sarda més conegudes. L’anònim autor fa una crítica mordaç a un dels problemes de mitjan del segle XIX a Sardenya: la negativa de l’església a deixar de cobrar la dècima al conjunt de la població, després que s’aprovés una llei que abolia aquesta exacció que ja s’arrossegava des d’època medieval.
INTRODUZIOI
Sa scomùniga de Predi Antiogu arretori de Masuddas est unu poema ki còntat de su sermoni fatu de unu predi a is de Masuddas.Custu sermoni est un’imbentu poètigu, ma podit essi puru ki s’autori apat pigau su gèniu de calincunu fatu sutzèdiu deaderus e ki mancai d’apat scritu po-i stroci s’arretori de calincuna bidda.S’imprenta prus antiga esti de su 1879. In is imprentas fatas agoa s’agàtanta partis açuntas ki bèninti de su connotu boxali de sa genti.A su ki si scit, s’autori no at mai fatu imprentai custu poema, e duncas est abarrau sconnotu. Is istudiosus nanta ki siat unu poema scritu, prus o mancu, in su 1850, est a nai candu ìanta bogau is dègumas a is predis, e duncas si fìanta dèpius ponni a traballai ke a is atrus. Predi Antiogu faiat su pastori e teniat crabas e brebeis, ma una di’ si das ìanta furadas. Insandus Predi Antiogu, de sa trona de sa crèsia, iat fatu custa scomùniga a is de Masuddas, bidda aundi issu fiat arretori, po dus cumbinci a nai kini fìanta stètius is ki d’ìanta furau is pegus.E monestendi, scomunighendi e anatematizendi, Predi Antiogu d’iat acabada cirkendi contus a kinisisiat: òminis e bèstias, mascus e fèminas, jòvunus e beçus, santus e tiàulus.
Sa scomùniga de Predi Antiogu arrettori de Masuddas, est unu poema de 678 versus, cun mètriga a s’arrepentina (a versus setenàrius e otonàrius). No scieus ni sa gènesi ni s’autori de custu poema, ma seguramenti du ìanta cumpostu faci a sa primu perra de su Setixentus giai. Sa primu imprentadura est de su 1874 in Casteddu (po sa domu de imprenta “Corriere di Sardegna”). Custu poema irònigu e brullanu at tentu una grandu fortuna literària. Calincunu studiau d’at nau “monumentu de sa curtura populari sarda”.
Est unu poema ki tenit sa fòrmula de unu sermoni o prèdiga arreligiosa a cuntènnidu profanu ki unu para nàrat a is fidelis suus malìnnius e discannotus po dus “scomunigai” ca d’ìanta furau sa gama, e po contai a totus cumenti fèssinti lègias is cunditzionis de vidade un’òmini ki ìat scioberau sa “carriera” arreligiosa.
INTRODUCCIÓ
L’excomunió de Pare Antíoc, rector de Masuddas, és un poema que narra el sermó feT per un mossèn a la gent de Masuddas. Aquest sermó és una invenció poètica, però podria ser que l’autor hagués agafat alguna història succeïda realment i que no s’havia escrit per enfotre-se’n del mossèn d’algun poble. La impressió més antiga és del 1874. A les edicions fetes posteriorment s’hi troben parts afegides per la tradició oral de la gent. Val a dir que l’autor no va editar mai el poema, i és per això que ens és desconegut. Els estudiosos diuen que possiblement el poema va ser escrit pels volts de 1850, és a dir, quan van treure el delme als mossens i van haver-se de posar a treballar com els altres. El Pare Antíoc feia de pastor i tenia cabres i ovelles, però un dia els hi van robar. Llavors Pare Antíoc, des de l’altar de l’esglèsia, va fert aquesta excomunió a la gent de Masuddas, poble on l’havien fet rector, per convèncer-los de dir qui havien estat els que li havie nrobat el bestiar. I amonestant, excomunicant i anatemitzant, el Pare Antíoc havia acabat buscant raons a tothom: homes i bèsties, mascles i femelles, joves i vells, sants i pecadors.
“L’excomunió de Pare Antioc rector de Masuddas” és un poema de 678 versos, amb mètrica “a s’arrepentina” (veure el post A sa repentina – Rassinia de poesias e canzonis campidanesas ). No coneixem ni l’inici ni l’autor d’aquest poema, però segurament el varen composar a la primera part del Set-cents. La primera edició que tenim és de 1879 a Càller (per la casa editorial “Corriere di Sardegna”). Aquest poema irònic i burlesc ha tingut una gran sort literària. Algun estudiós l’ha anomenat “monument a la cultura popular sarda”…
5 | Populu de Masuddas, chi a s’ora de accuiai is cabonis e is puddas basseis a scrucullai,donaimí attenzioni po totu su chi si nau, si ap’ a teni arrexoni de ciccai is crabas mias, ca funti giai dua’ bias |
10 | chi dd’apu fattu notoriu e custu ad essi su trezzu e uttimu monitoriu. Po chi nisciunu però no pozzad allegai |
15 | ni chi sì ni chi no, avrincus de ignoranzia ddu torraus a manastai sagundu sa costumanzia po odrini de Munzannori. |
20 | Po cuddus chi no ddu scinti, obrascendi a sa dí binti de su mesi chi ddu’ e’ bassíu, ind’una notti `e scuríu facci a su spanigadroxu |
25 | a i’ duas oras po is tresi fuanta prus de xincu o sesi, chi, a pistoa e a scupetta, passau’ funti in Genneretta, s’ecca ant assattillau |
30 | e is crabas ind’anti liau de mimmi su Vicariu; ch’e’ sagundu su summariu chi ddu’ a’ fattu me in Curia su missennori Notariu, |
35 | ca totu andad a tanori de su chi ad arrellatau ‘oppai Ninni su majori cun totu’ is barracellus e sagundu s’arrasuttau |
40 | de su giugi dellegau de custa comunidadi, chi in drottina e sabiori u’ antru no ddu’ ind’adi. Auncas arzeus sa ‘oxi: |
45 | is crabas fuanta doxi senza chi sianta contadas cuattru brabeis angiadas i atras tres allattantis chi xincu dis a innantis |
50 | po essi troppu pittias i si ddui fuanta istruías. Ddui fud u’ angioneddu senza de teni s’annu, chi a pasci, su scureddu, |
55 | no podía’ mancu bassí, ca ddi luxía’ su piu de cantu fu’ grassu, ni a de notti ni a de dí. Ddui fu’ su crabu mannu, |
60 | ddui fu’ su mascu `e ghia e u’ antru chi ndi tenía chi donni’ annu, po Pasca, sena nienti de malu, a una gommai mia |
65 | ndi fadía s’arregalu. E po tali sinnali pottànta is pegus mius totus sa gutturada. Pottàda su crabu sou |
70 | po chi essi fattu scidu sonalla e pitaiou. Su tontu! A no ai sonau candu ndi dd’anti liau, ca ndi fuía bassíu |
75 | cun sa daga e is trumbonis, ca si ant’essi cagau po finzas is crazonis. Basta’, sigaus a nai ca no mi ‘ollu imbidrigai: |
80 | is brabeis fuanta nieddas e pottànta po sinnali is origas ispizzadeddas; fuanta is angioneddus bellus i arruffadeddus |
85 | e po essi cannotus fuanta sena coa i a corrixeddus trottus. I’ mascus fuanta totus de una manta e unu colori: |
90 | ddu’ indi fudi unu brabudu e u’ antru incorradori e po tali sinnali, poita sémpiri attumbàda, unu corru dd’ammancada. |
95 | Is crabas e i su crabu fuanta a lana ammasturada, piu longu e piu cruzzu, e totu accaddaionada; unu solu ddu’ indi fudi |
100 | chi camminàd a zoppu poita nci fudi arrutu a intru de unu garroppu. Una ind’anti lassau ca fu’ totu arrungiosa |
105 | screpada e ziddiccosa. E una strumbonada `e balla ddisi ghettint a s’ammuntu ca po essi a su scuru no pottànta s’ogu puntu! |
110 | Ehi… chi mindi fuía accatau, minci e chi si a’ parau e pottau a segu’ de carru, ca sind’ía fatt’ andai sciutus, mannus e nieddus, |
115 | seria conca ni xrobeddus. Basta’, torreus a passu, ca no mi ‘ollu annischizzai. A prus de su chi apu nau, chi casi mi scarescía, |
120 | ddui fu’ su mascu sanau, ca donni’ annu dd’ ‘occía po Santu Liberau, e po tali sinnali fudi a manta pinturina |
125 | e pottàda u’ ogu scioppau de una puntura `e ispina. Eccu totu, in concrusioni, su chi e’ mancau a mimmi. Basciu pena de scomunioni |
130 | e scomunioni maggiori a is chi anti furau a s’arrettori. Po odrini de Munzannori is chi nd’anti pigau abettu e ddu tenint in serchetu |
135 | funti totus obbrigaus a ridi fai relazioni in Curia o in cunfessioni, chini íad essi chi si bolla’ a ddu depi dannunziai |
140 | est obbrigau amarolla. Populu disdiciau, temerariu e prepotenti, chi non lassas cosa in logu, ascutta e poni menti |
145 | a su chi na’ Predi Antiogu, asinuncas t’impromittu chi t’apu a fai unu scrittu chi per’ is arranconis, sartus e bidazzonis |
150 | de bestiamini e de lori no ddu’ ad a abarrai cambu, ni massaiu, ni pastori (ohi, amomía, oddeu) e chi totu sa ‘idda intera, |
155 | senz’ ‘e nisciuna spera, ddu’ ad a cabai in prumu e mannus e pittius a sa ‘ia ‘e su fumu! Populo archiladori, |
160 | abbandonau de giai de sa manu ‘e su Criadori, torrandi a penitenzia! Si miticoi no ti sboddias de is affarius de cuscienzia |
165 | s’incappa ti ddui troddias. Ischi… ischi… Liori cun totu’ cantu is tiaus. Ma poit’ e’ chi sind’arrieis? Ma labai ca seis maus, |
170 | peu’ de osatrus no ddu’ ind’adi e seis in comunidadi una maniga de ladronis. Ni brabeis e ni angionis e ni baccas e ni bois |
175 | no dda pódinti campai sia’ de ‘idda o síada strangiu ca ognuno boid intrai me in su cuu de su cumpangiu. E ita tiau de manera, |
180 | e ita toto imprabastais? I apustis s’annischizzais ca sinci ‘ettant a galera: a sa frucca íad essi mellus e dd’ía a nai prus beni fattu |
185 | ca seis tantis mraxanis e furuncus che i su `atto, imbidiosus de s’allenu chi sindi sattant is ogus, praizzosus che i su cani |
190 | ca ‘olleis bivi de fura e senza de traballai, malandrinus seri’ ‘e contu e i su chi pari’ prus tontu indi ‘oddi’ sa musca in s’aria! |
195 | Minci anca seis bassíus infangaus finzas a bruncu in donnia sotti `e peccau: minci e chini s’ad isbiddiau! Chini, malintenzionau, |
200 | si uni’ cun tres o cuattru bribbantis che a iss’ ‘e totu e ciccant a s’unu i a s’atru po ddu torrai a pedí, chi no ddu podint ‘occí. |
205 | Chini, malu-penzadori, boga’ famas a su ‘ixinu narendu chi frai Crispinu a is oras prus serchetas attura’ fendu marietas |
210 | e i dd’íad agatau su crabu gioghendu cun sa pobidda, candu chi totu sa ‘idda ddu depid arraspettai ca arrancu de gunnedda |
215 | no ndi dd’ad andau mai. Cropu de anca seis arrutus! E a mimmi no m’ei’ bogau, aici sindi ‘oghint is ogus e i s’aba de su figau, |
220 | chi a mesudí toccau i mi seu abarrau aundi e’ ‘ommai Prudenzia a fai su meigamma, candu chi sa scuredda |
225 | no potta’ mancu dentis e sena de contai atrus incumbenientis? Seis osatrus is bribbantis, bagadíus e bagadías, |
230 | chi a sa muda i a su scuru inci ‘esseis a manu muru candu no ddu e’ babbai, ca tengu finza bregungia de ddu nai me in s’Artai. |
235 | Ohi… amomia scura! A no iscí ca ddu e’ su ‘nferru, a no teni paura de cussa bestia `e Luziferru! E no ddu biei’ pintau |
240 | ca potta’ su fruccaxu e sa coa de azzraxu cun farruncas de intruxu? Cadebai a Coixedda, cu’ is corrus trottoxaus |
245 | e is ungheddas de moenti a groppas de su zrapenti ca potta’ setti concas sena contai is iscropionis pibaras e caborus |
250 | chi ddu’ ind’adi a ceddonis. E tigris e lionis e cantu no ddu’ ind’adi! Cantu brabaridadi! Mincidissu e ita giogu |
255 | ddui faid u’ tiaueddu: a su sessu femininu iddi ‘etta’ prumu scallau; a su sessu masculinu ddi brintad una barrina |
260 | chi ddi passa’ me in sa schina e si ndi dd’ogad in cuu. Ahi, ddu’ ind’a’ de tremi e de fai orazioni mancai fessid unu bremi. |
265 | E non prangeis ancora, ca seis totus crocobendi? Satana, bessi a foras de cussu fossu prefundu e ingiriammidda a tundu |
270 | custa ‘idda ‘e frammassonis e bogandeddus a truba de per’is arranconis, ca ti ddu cumandu eu: poninceddis unu tarrori |
275 | a custa genti schirrioba chi is domus s’isbéntuinti che i sa palla in s’axroba, ca abbisongiu e’ chi póttinti su coru e su figau. |
280 | Ma ita mincialli chi seu: a chini predicu eu? A is truncus o a sa pedra? Ma chi zerriu… (no, medra!). E chi fu’ po un’arriabi |
285 | sa scomuniga papabi ddisi ‘ettu in su mamentu e ind’apu a fai scramentu ca ind’ant a tenni pena cantu ddu’ ind’adi in su ‘nferru |
290 | in su cuu de sa cadena. Prestu, ‘oppai Ninni Frori, su sragastanu maggiori, bitteimindi is candebeddas, labai ca funti tresi |
295 | asutta `e su faristou, una groga e duas nieddas, cumanzaiddas a allui e giai chi seis igui arregollei s’ebriariu, |
300 | totu’ is arrasponsorius e cun s’antifonariu, sa cappa de pontificabi s’asprassoriu e su missabi e istreppus cantu ddu’ adi, |
305 | ca deu gei tengu innoi sa scrittura de is Profetas, is orazionis serchetas e is brebus de Salamoni, is salmus sabatinus |
310 | cundun’atera orazioni cosa chi apu fattu eu: Alfea, betta, agios, o Teu, mega, solfa, eleison, imas, vanitas, copua e gimas, |
315 | disperditio demoniorum liburus de ‘ommai Osanna, chi ant a tremi che i sa canna totu’ is contribulaus virtus, psalmorum martirizaus, |
320 | e is iscrittus de Predi Giacu. Immoi os apu a fai biri s’onnipotenzia mia cun totu sa teologia chi pottu ananti `e is ogus, |
325 | chi anti a fueddai is tiaus mancai fessint a arrogus e cun s’ornamentariu, istrumentu poderosu de mimmi su Vicariu, |
330 | chi ad a fai ammoddiai po totu su sparimentu su coru prus azzraxau e ddu depid annichilai mancai fessi’ de stoccu |
335 | o chi pottid in pitturras su piu che zudda `e procu. Adduncas incumanzeus: siant iscomunigaus e anatematizzaus |
340 | ab homine et latae sententiae interditae suspensionis censura de ogn’incremenzia de scomunioni maggiori chi ddi fessi’ fruminada |
345 | de sa Curia de Arromas, de totu sa cambarada de is Papas e Cadrinalis cun totu’ is zaramonieris; ddu nau e d’arrapitu: |
350 | chi siant iscomunigaus e anatematizzaus totu’ is chi funti brintaus in s’ecca de su Vicariu, chi no ddui sia’ divariu |
355 | in peruna professioni, siad in gradu e condizioni; siant iscomunigaus e anatematizzaus totu’ is capus de i’ ladronis… |
360 | crobettoris e ischidonis (e po cussu in custa ‘idda inci a’ tanti bribbantis…) a chini scidiad e scidi su chi mind’anti liau |
365 | e no dd’ad arrellatau. Siant iscomunigaus e anatematizzaus is chi anti donau aggiudu o calincunu cunzillu, |
370 | sia’ mannu o sia’ pittiu sia’ babbu o sia’ fillu, e candu si nau a totus s’ad a intendi de seguru mascus e feminas puru. |
375 | E si de is pegus mius algunu nd’ant ‘occiu, ad essi iscomunigau chini totu nd’a’ pappau, siad a prangiu siad a cena |
380 | e ad a patí sa pena, comenti chi essi’ pisciau in su Santa Santorum, nihilis mutationis percussione clericorum, |
385 | che chi mi essi scorriau fattu a beffa e accracaxau. Siant iscomunigaus e anatematizzaus a chini nd’ a’ fattu prexu, |
390 | siad accanta o siad attesu, is chi sindi funti arrisius e is chi sind’ant a arrí e de manera chi passi’ sa scomunioni |
395 | de is babbais a is mammais, de generazioni in generazioni, e po chi totu’ cantus atturinti beni ligaus ddus intregu a Berzebù, |
400 | su cumandanti generali de totu’ cantu’ is tiaus, po chi ddus accudad issu, missus et mincidissus, dracones et omnes abissus |
405 | spiritus procellosus, strepitus et stridores dentiun blansphemantium et stridentium, po chi siant abruschiaus comenti abruschiant is procus, |
410 | supter, supra, inter et foris in carbonibus desolatoris… ca seu totu strologau de candu mind’anti furau is crabas e is brabeis. |
415 | Po chi no pozzanta prusu rapinai facci a susu chi middus cabint a fundu in tenebras interiores po no biri pru’ su mundu. |
420 | Ddus truméntinti donnia dí a mangianu e a merí cun centu e unu martoriu po chi zerrint aggitoriu. E in fini de totu custu, |
425 | po chi mroxanta de assustu, ant’essi de totu is cresias de is biddas e de Casteddu toccadas a son’ ‘e mottu is campanas a matteddu, |
430 | e de morus e de cristianus de trucus e prubicanus, e po essi de sinnali inci ‘ettu is candebeddas, sa stoba e su missabi |
435 | e streppus cantu ddu’adi po chi siant appatigaus, e aici s’ant a appatigai, fillus de perdizioni, maledictus in igne eternum |
440 | cun malis et tentationis et stercus demoniorum. Tronus, lampus e straccía e bentus de donnia genia ddus pozzant accumpangiai |
445 | et in testimonium veritatis siant cum malandrinis acqua, sulfur et ignis, et geennam sempiterna, chi no sciu ita tiau ad essi, |
450 | et cum omnibus perditis, de su chi apu nau innantis diabolibus et spiritis, rumoribus et terremotus tengant a bius i a mottus |
455 | eorundem et ipsorum per omnia secula seculorum. E ita penzastis ca brullammu o mi pigastis po maccu candu si predicammu? |
460 | No e’ nudda ancora su sciaccu: gei mi dd’eis a nai totu sa chiriella candu fetti si scongiuru cun cust’atera bagatella |
465 | chi no dd’eis a agatai nimmancu me in su Credu. Immoi gei nd’eis a intendi fràsias e maladizionis de s’annu de Mrechisedecu, |
470 | de candu in su traberecu su babbu nostu Adamu ía frastimau su fini de Martini e de Gaini cun totu s’arrazza insoru. |
475 | Immoi ‘ollu bi’ su coru de su prus prepotenti, chin’ad essi aici balenti de no si spiridai de sa frozza de is frastimus |
480 | chi os apu a brabattai: surgite ungues et angues et latrones et furuncos repetunde de abitaculis et in sordibus sordescant |
485 | et nunquam compungimini moriant impenitentes et non amplius revertimini, surgite de aquilonibus et omnibus contremniscite, |
490 | chi a zicchirriu de is barras pozzais isciampittai et oculis sprepeddatis de crobus e istoris sint in cornibus fruconatis |
495 | et Satanas a sinistris quadrigentos comburescant et mulieres necaturas ca funt eguas pibirudas sen’ `e nisciunu arreparu, |
500 | disperdantur, percutiantur malus genus viperarum. Scimbulatis et legatis hominis et feminibus comenti mallant i’ bois. |
505 | Truncus i àstuas bóghinti e pampas de fogu biu, Cum funibus accollaturas in speluncam sempiternam nunqua foras fugaturas. |
510 | Surgite, Baalam, de fornacibus, totu cantu sa canaglia crucifigite latrones qui Vicarium furaverunt et omnibus disperdimini |
515 | nisi totum reliquimini unde, tunde, disurpare, contristatus stimulantium nec quemque salvos fieri eorundem ac flagellis |
520 | animis et corporibus frigoris et tempestate fame, sitii et nuditate et nunquam pace in eis, po sémpiri accabbeis. |
525 | Po totu su chi eis fattu chi totu’ is canis de prazza osi cruxanta avattu e si sigant aundi seis. Una passada `e tronus |
530 | os abruxi’ bius e bonus e fattus a muzioni, ancu sind’arrua’ s”omu e sindi ‘oghinti a marroni, chi si bianta camminendu |
535 | cun sa conca ‘e su ‘enugu e in su camminu paris os isdollocheis su zugu, fazzais arrastu ‘e crabu i arrastu `e mraxani, |
540 | sindi tiri’ donnia cani un’ancodeddu `e croxu i a pedra su ‘ixinau si tirid a mottroxu, e donnia ‘otta chi andais |
545 | a ciccai femina allena po fai su mabi crabinu cussa cosa chi pottais no indedd’ ‘ogheis prusu e che is canis accrobaus |
550 | attureis totu e i’ dusu. Sempiri chi éis a bassi po fai acciappa o a pastorai, is budellus inní e totu sindi pozzant abasciai |
555 | e si pongiad unu ‘entu chi osi pesid a boai che i sa folla ‘e su sramentu. Ancu fazzais unu sattu de sa punta prus in attu |
560 | chi sindi ‘oddant a cullera e donni’ otta chi a su prossimu éis a disigiai mabi sa sangia, fillus mius, sindi ‘oghint a cungiabi |
565 | e pudesciais a bius. Su priogu e su fadigu osi cruxad a muntoni comenti su grugulloni ddui currid a su trigu. |
570 | Sempiri siais isconzolaus, tristus, sena accunnotu, unu fàmini osi ‘engiada chi osaterus e totu osi cumanzeis a mussius |
575 | e si enga’ gana `e attrippai a chini si ‘onad a pappai. E po podi deu cannosci cust’arrazza de furuncus si ‘essa’ corru’ de mascu |
580 | e ungheddas de mobenti. Satana, brutta bestia, cun arrabiu e furori si ‘onga’ sémpiri molestia. S’enemigu `e su Signori |
585 | osi tenti’ de manera chi mammas, babbus e fillus totus a cropus de obrada osi segheis i’ cillus. Aici ad essi su fini, |
590 | aici ad a morri chini, o cunzillau o imbiau, is crabas ind’a’ liau e is brabeis de Predi Antiogu, chi paxi no ad a tenni |
595 | ni arraposu in logu. Custu serba’ po is mascus. It’ap’ a nai immoi a is eguas colludas? Minci e chi si a’ parau! |
600 | Gei nd’éis cundiu sa ‘idda cun centumilla maneras de lussuria e disonestadi! Tengu finzas bregungia de ddu nai me in s’Artari: |
605 | sindi andais a Casteddu, it’anca feis me inní? Na’ c’andais a srebí; unu tiau, a bagassai! E finzas po tres arriabis |
610 | osi feis iscrapuddai de pustis chi su sodrau, su sennori cavalleri os’ant appiccigau su mabi furisteri. |
615 | E immoi a intru ‘e ‘idda, ita manera e’ custa, ita tiau de farringiu? Totu su logu e’ pringiu e accanta de iscioppai. |
620 | Candu mai custu s’e’ biu: is bagadias angiadas! Eguas de su dimoniu, anch’e’ su matrimoniu e is cartas de isposai? |
625 | Minci e chini s’ad isbiddiau e pottau a segu’ de carru! E bosu Santu Luxori, chi seis su protettori e su Santu miu diciosu, |
630 | chi seis tantu poderosu in celu, in terra e mari, fadeimiddu su favori: chi totus de su puntori mroxanta conca a pari. |
635 | Mirai chi siddu nau: si e’ chi middu fei’ tenni, po essi meraculosu éis a cannosci a mimmi. Os apu a fai una festa |
640 | mancai de cad’ ‘e s’azza, ddu ad a essi donnia arrazza de genti furistera, ddu ad a benni po finzas mrachesus de Casteddu, |
645 | ddu ad a essi brufessioni cun suittu e tamburinu, guettus e fogadoni. Mirai, si miticoi no m’alcanzais sa grazia, |
650 | no éus a andai cetta-cetta cun esperus e cumpretas, e pigu a Santu Cristou e bosu me in su nicciu abarrais sou sou. |
655 | E un’atera cosa puru: osi fazzu abarrai seri’ ‘e lantia a su scuru. E osaterus, beccus futtudus, ancora seis tostaus? |
660 | Deu s’abettu, labai! Ni cun Santus, ni cun tiaus no nci brulleis meda, asinuncas oi e totu ind’éis a torrai sa sceda, |
665 | e s’apu a biri a bacceddus, fattus a cancarroni, morendu me in sa ‘ia seria de curifessioni. O creestis ca brullammu? |
670 | Oh, ita mobentis chi seis! Eppuru gei ddu sciéis chi su carattiri miu teni’ s’autoridadi de torrai su mottu a biu. |
675 | Ellu e duncas? It’ e’ custu? Malignus e discannotus, chi ‘olleis degumai po finzas is sazerdotus?! |
Extret de http://www.prediantiogu.it/ . Traducció lliure al català de la Introducció de Jordi Saumell.
Congratulazioni per il sito. Ho notato che segnate il 1879 come prima edizione di stampa de “Sa scomuniga”, ma questa data è errata, perché la prima edizione risale al 1874. Sono certo di quanto sopra perché ne possiedo una copia. Cordiali saluti. Guido Bartolo
Gràcies per la correcció, ho canviaré!